Baranek Boży przyszedł na tę ziemię I wziął na siebie grzechów naszych krzyż, I dźwigał go posłusznym będąc Ojcu, By zbawić nas i wziąć do nieba wzwyż. Patrz, On się zbliża do Golgoty wzgórza, By grzechy świata zgładzić Swoją krwią; Idzie jak rycerz pełen mocy Ducha, By tam w ofierze złożyć duszę Swą.

Zbawiciel nasz objawił wielką miłość, Gdy tu na ziemię przyszedł służyć nam; On był pokorny i dobroci pełen, On Swoim uczniom nogi umył sam. I Judaszowi nawet usługiwał, Bo jego też ratować z grzechu chciał; Jezus miłował także swoich wrogów, Bo On za wszystkich życie Swoje dał.

Zbudź się, człowieku, powstań ze snu grzechu, Bo nastał już zbawienia cudny dzień; Spójrz na Jezusa, Jego miłość wielką, On chce cię zbawić, tylko uwierz Weń. Nie trwóż się sobą, lecz zaufaj Panu, On niezawodną pomoc chce ci dać, Natchnąć twe serce odrodzenia mocą I dzieckiem nieba chce już ciebie zwać.