„Zbudźcie się!” — tak ci wołają, Co w świętym grodzie straż trzymają. „Syjonie, północ Porzuć sny! Oblubieniec twój nadchodzi, Zbawienia dzień się w blaskach rodzi. O, panny mądre, gdzieście wy? To Pan! Ocknijcie się I weźcie lampy swe! Alleluja! Już godów czas Pan wzywa was! Pośpieszcie Zbawcę witać wraz!”

Serca rozbudzonej rzeszy Wołanie straży świętej cieszy; Powstaje Syjon, zdobi się. Z niebios schodzi Pan wspaniały, łaskawy, pełen prawdy, chwały. Promienne blaski Swoje śle. O, Jezu, do nas zejdź! Korono chwały świeć! Ach, wiedź nas, wiedź, Ty Zbawco sam, Do niebios bram, Weselną ucztę gotuj nam!

„Święty!” — lud Ci śpiewa cały, Aniołów zewsząd brzmią chorały I słodkich lutni dźwięczy ton. Z pereł Twego miasta bramy, Tam niebian gronem otaczany Wyniosły Twój i święty tron. Czyż zgłębi rozum mój Majestat, Boże, Twój? U tronu chwał tam rzesza Twa Hymn wieczny gra Na Twoją cześć: „Alleluja!”